Τιμή στην ελαία, για την εγνωσμένη της φρόνηση.
Στην λουίζα, για την ευγενή της καταγωγή και τους λεπτούς της τρόπους.
Στο μάρμαρο, για το ένα κάτι απόλυτο που αντιπροσωπεύει.
Στον πευκώνα, για το απτό και μη της παρουσίας του.
Στο νεράντζι, για τον τρόπο που επέτυχε δέκα αιώνες αργότερα να συμπυκνώσει την σκέψη των Ιώνων.
Στον θαλασσινό βράχο, για την μνήμη των Πατέρων Πάντων.
Στο απλώς κυανό, για το απείρως παρόμοιο.
Οδυσσέας Ελύτης από τον κήπο με τις αυταπάτες
5 σχόλια:
@
μόλις το έσβησα εγώ το θαυμάσιο άσμα,
τριανταφυλλένια μας...
δεν τις αντέχουν, οι άνθρωποι τις σφραγίδες !
ακατανόητα τους φαίνονται αυτά
ή απλά, τους βαραίνουν...
να είσαι καλά, τριανταφυλλένια μας
:)
@
την ερχόμενη Δευτέρα
και
το ερχόμενο Σάββατο
αν μπορέσεις, θέλω κάπου να έρθεις
φιλί :)
Το «άσμα...» είναι κορυφαίο γλυκιά μου...
δεν έχει σημασία ποιός το καταλαβαίνει, μας αρέσει, πολύ...!
Δευτέρα, τι ώρα, για λέγε...
φιλί :)
@
σφραγίδες και πορφυρά βουλοκέρια...
φυσικά, ΚΟΡΥΦΑΙΟ !
πραγματεία ολόκληρη, περί της
"μπέσας της καρδιάς"
που λέω εγώ...
καρδιές και λόγια και χέρια
μπεσαλίδικα...
πάω τώρα.
καληνύχτα :)
foteini
:)
:))
:))))))
:)))))))))))))
:))))))))))))))))))))))
:))))))))))))))))))))))))))))))))))))) !
Καλημέραααααααααααα....
Δημοσίευση σχολίου