ανεμοζάλη: ...

«Άνοιξε η πόρτα, μοσχοβόλησε

και η χαμοκέλλα,

και ήταν το μύρο πρωτοσκόρπιστο

και το είχε βυζασμένο

ο μυροπλάστης από

λουλούδια αγνώριστα.

Άνοιξε η πόρτα, μοσχοβόλησε

και η χαμοκέλλα.

Κοιμήσου, αγάπη κοσμική.

Ω Σίβυλλα, έλα,

απάνου και από την αγάπη,

απάνω και από κάθε κοσμικό...

Ένα όνειρο αλυσόδετο,

μα ηρωικό, παραδέρνει

και στέκεται να ξεψυχήσει,

όμως ποτέ του ολότελα

δε θ' αποσβύση στη φυλακή

της σάρκας του αρρώστου,

στη νύχτα της ψυχής

του κολασμένου.»

Κωστής Παλαμάς