Kαι ενώ η Αστυνομία περίμενε απάντηση από τα ευρωπαϊκά καρτέλ (αλλά δεν πήρε) για να της σχηματίσουν κυβέρνηση εισαγμένων υπουργών, συνέβη τη δέκατη ημέρα να ακουστεί βουή από ψηλά, που όλο και δυνάμωνε καθώς προσπερνούσε τους πλανήτες και πλησίαζε τη γη.
_ Τι οιμωγή είναι αυτή; απόρησαν οι περαστικοί και όλο φιλομάθεια σταματούσαν και κοίταζαν ψηλά.
_Να είναι αυτό απάντηση των καρτέλ; απορούσε ο αρχηγός της Αστυνομίας και προετοίμαζε επιστράτευση, καλού κακού.
_Πάντως είναι οιμωγή αλλοδαπή, είπε γλωσσομαθής, σε άλλη γλώσσα οιμώζει· αλλά προς τα εδώ κατεβαίνει.
Και όλοι άκουγαν έμφοβοι.
_Λες να κατέρχεται καμιά Δευτέρα παρουσία;
είπε ένας άλλος και όλοι άνοιξαν ομπρέλες, για κάθε ενδεχόμενο.
_Γιατί γαμώτο μου στη δική μας ενορία η Δευτέρα Παρουσία; διαμαρτυρήθηκαν μερικοί σε έναν ιερέα. Εμείς τον οβολό μας στον δίσκο σας τον ρίχνουμε τάκα-τάκα. Λάθος διεύθυνση της έδωσαν.
αφού αλλοδαπά σκούζει!
Kαι την οιμωγή την ακολουθούσε μια μουσική.
Πικρό απόσπασμα απ' το «Craffito», - του Παύλου Μάτεση- Tα χερουβείμ και οι βαρυτικές έλξεις…
1 σχόλιο:
τη δική μου προσευχή κάνω σήμερα,
αγαπημένη μου!
χρειάζεται...
Δημοσίευση σχολίου