τι λύγισμα η αγάπη...

ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ

Τρυφερή μέσ' στο πιάτο αρνίσια πλάτη.

Κανένας δεν ερμήνεψε το ψαχνό την άμαχη γεύση του

τι λύγισμα η αγάπη χαντακώνοντας τους απερίγραφτους...

Μεγάλη διαδρομή μου απελπισία πρώιμα βγαλμένη

απ' τον Οίστρο

μεγάλη δοκιμή μου στην ύπαρξη με θανάτους και

χιλιόχρονο πόνο

τα τύμπανα ποτέ δεν έπαιξαν οποιοδήποτε ρόλο

στην ταραχή μου

δεν είχα και τόσο πολύ βέβαια υλικό για φτέρωμα

ήμουν μονάχα κάποιο κλωνάρι στην έξω αγριότητα

γιομάτος από συναίσθηση λουλουδιώνε χωρίς μελωδία

η μέρα ήτανε Παρασκευή με ωροσκόπιο κατά τις πέντε το απόγευμα

συνεχόμενα τηλεγραφήματα κι αναμένοντας κοντεύω να λιώσω

η πλάτη του αρνιού δε λέει τίποτ' άλλο από λαμπρά μου μεσάνυχτα

ο Κρόνος ο Άρης τα δεσμά των Ιχθύων ένα σαλιάρισμα

γιομάτο ρανίδες

είμαι πιασμένος στην άδολη δοτική και χαραμίζομαι μόνος

με λένε παράφρονα και λένε για δέσιμο εμένα τ' αηδονάκι

δεν πειράζει οι άνθρωποι τηλεφωνούν όταν έχουν ανάγκη

μα εγώ συλλογιέμαι το πρωί συνήθως την άγνωστη κηδεία μου

περισσεύοντας κι αγκαλιάζοντας της καρδιάς τα αγέρωχα σφάλματα

Νίκος Καρούζος