σαν αιωρούμενη...

Αγόρασα τρία μολύβια faber Νο 4, 6, 8. 

χμ… αρχίζω πάλι να σχεδιάζω… 

πόσα χρόνια εκτός, βυθισμένη σε μια οθόνη. 

Θυμάμαι το δάσκαλο-τι γλυκός- να στέκει στο πλάι, 

σχεδόν ψιθυριστά να με διορθώνει… 

Μια σπρωξιά χρειάζομαι να βγω έξω… 

σαν αιωρούμενη, και ποιός δεν είναι θα μου πεις.

4-5 βιβλία στο πλάι μου, άλλα παλιά διαβασμένα, άλλα καινούργια, 

ανάμεσα ο σελιδοδείκτης, κατάφερα και τελείωσα το

«Οι προσκεκλημένοι του Pierre Assouline, αντιθέσεις. 

Ω, ναι! τόσες και τόσες…

Κλωθογυρίζω το «Ταξίδι στην άκρη της Νύχτας» του Σελίν, σκληρό… 

πως περνάει κανείς απέναντι…

Με τριβελίζει η ταινία που είδα προχθές «Ο Εξαιρετικός Κύριος Lazhar» 

Τι όμορφη ματιά! 

Ένας δάσκαλος, πολιτικός πρόσφυγας απ' τ' Αλγέρι στον Καναδά… 

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ, ΕΝΑ…

Μ' αρέσει που βρέχει σήμερα, σαν διαμαντάκια οι σταγόνες 

στο μέταλλο της τέντας.

Τι έλεγα; Α, για το σχέδιο, για τα μολύβια… 

πρέπει να συμπληρώσω τα χρώματα… 

έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες χρειαζόμαστε 

εσωτερικά εφόδια…