Πολλές φορές σκέφτομαι να πιάσω το μολύβι,
να γράψω, αλλά και πάλι λέω
πρέπει να ΄χεις το χάρισμα της γραφής.
Τι θα μπορούσα να γράψω, όλα είναι κοιμισμένα,
μουδιασμένα, είναι η κατάσταση,
το μαύρο σκοτάδι που μας έχει απ' ολούθε κυριεύσει
ή η πληθώρα γραφών που μ' έχει...
τι μπορεί να γράψω εγώ, ποιητές, πεζογράφοι...
Ναι, ναι τα δικά μου, χρειάζεται δύναμη ή τόλμη
ακόμα και τα δικά μου, γι αυτό τ' αφήνω κοιμισμένα
σε τούτα τα πολύχρωμα λιβάδια,
μπορεί να πάρουν χρώμα
και να ξυπνήσουν κάποια στιγμή...
3 σχόλια:
γράφεις τόσο όμορφα κορίτσι!
για μένα σημαντικό είναι να γράφει κανείς την αλήθειά του, χωρίς οπωσδήποτε την ανάγκη να εντυπωσιάσει. κι όταν το κάνει κανείς αυτό με ευαισθησία κάτι όμορφο βγαίνει.
είναι όμορφη η γωνίτσα σου και φιλόξενη.
Καλησπέρα κοριτσάκι!
διάβασα το πρωί ένα κείμενο-μιας «φίλης»,
για τον πατέρα της, τόσο όμορφο...
σκέφτηκα πόσο καιρό έχω να γράψω κάτι δικό μου?
αλλά κάτι δικό μου και τούτα τα λιβάδια...
χαίρομαι που έρχεσαι στη γωνίτσα μου... :) :)
πάω να χαιρετήσω τ' αδέλφι μου, φεύγει αύριο...
φιλιά πολλά!
@
τα όμορφα λιβάδια !
απλωτά, δροσερά,
λιβάδια του τρυφερού πράσινου ...
οι εμορφιές σου !
σε φιλώ :)
Δημοσίευση σχολίου