Αν οι μέρες περνάνε στο εξής σχετικά γρήγορα, οι νύχτες, δυστυχώς, δεν έχουν τελειωμό. Δυσκολεύομαι να κοιμηθώ και ξυπνάω κάθε ώρα. Πηγαίνω στην τουαλέτα, πράγμα που τα μυθιστορηματικά πρόσωπα δεν κάνουν ποτέ, ούτε κάν οι ήρωες του Δουμά, που τρώνε και πίνουν κατά κόρον. Κατόπιν κοιτάζομαι στον καθρέφτη του νιπτήρα. Παρατηρώ τα μάγουλα μου είναι σκαμμένα κι οι ρυτίδες μου έχουν βαθύνει. Οι χαρακιές που σημαδεύουν το μέτωπό μου μού φέρνουν στον νου ένα πεντάγραμμο χωρίς νότες.
[…]
Δεν με στενοχωρεί πιά ότι έχω μεγάλα αυτιά. Η πείρα μου έμαθε ότι το ωραίο φύλλο δεν δίνει και τόση σημασία σ' αυτό το κουσούρι. Πολύ αμφιβάλλω σήμερα αν άξιζε να γραφτεί ολόκληρο δράμα για τη μύτη του Συρανό. Γιατί λοιπόν μένω τόση ώρα μπροστά στον καθρέφτη; Αν είχα κάτι να πω στον εαυτό μου, δεν θε έπρεπε να το ξέρω; Καθώς δεν καταλαβαίνω γιατί κοιτάζομαι, δυσκολεύομαι να διακόψω αυτή την εξέταση…
Απολαυστικός Βασίλης Αλεξάκης στο «Ο μικρός Έλληνας»
*είναι όμορφο να βυθίζεσαι στις ιστορίες του με τους ήρωες των μυθιστορημάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου