Τὰ Φτερά

Toutes blanches et toutes d ᾿ or...
CHARLES VAN LERBERGHE

Ὁλόλευκα, ὁλόχρυσα,


Τὰ φτερὰ τῶν ἀγγέλων μου φαντάζουν.


Ὅμως ὁ ἔρωτας ἔχει φτερὰ ποὺ ἀλλάζουν.


Τὰ μαλακὰ φτερά του ἀράδα - ἀράδα


Τριανταφυλλένια, βυσσινιά,


Κοκκινισμένα σὰν τὴ θάλασσα, τὴν ὥρα


Ποὺ τὴ λιγώνουν τοῦ ἥλιου τὰ φιλιά.


Τὰ ὡραῖα φτερούγια τῶν ἀγγέλων μου


Σαλεύουν πάντα ἀργά,


Καὶ ἀνοίγουν, καὶ εἶν᾿ ἀκόμα σὰν κλειστά.


Ἀλλὰ τὰ λιγερὰ φτερούγια τοῦ Ἔρωτα


Ποτὲ δὲν ἡσυχάζουν... 

Δὲν ἀναπαύονται...καρδοῦλες μοιάζουν.

 Kωστής Παλαμάς [Ξανατονισμένη μουσική, 1890]